Łysienie typu żeńskiego

Posted on 7 marca, 2013 by Artur Sandelewski

Łysienie androgenowe występuje często i stanowi duży problem estetyczny oraz psychologiczny. Łysienie androgenowe jest jedną z najczęstszych postaci łysienia u kobiet. Schorzenie to dotyczy 20-60% kobiet przed ukończeniem 60 roku życia. Obecnie wygląd zewnętrzny, szczególnie u kobiet, odgrywa bardzo ważna rolę. Jakiekolwiek zmiany w ilości oraz jakości włosów mogą stanowić poważny problem psychologiczny.

Z klinicznego punktu widzenia łysienie typu żeńskiego to rozlany proces utarty włosów dotyczący głownie okolicy ciemieniowej oraz przednio-czołowej. Bardzo rzadko u kobiet dochodzi do utarty przedniej linii włosów. Stopień nasilenie utraty włosów zawarty jest w 3 stopniowej skali w.g Ludwiga.

W 3 stopniu łysienie jest bardzo zaawansowane. Najczęściej w przyczynie łysienia typu żeńskiego wykazano udział u kobiet  z przedwczesnym dojrzewaniem płciowy, z nadczynnością kory nadnerczy, z guzami jajników, po usunięciu macicy.

Ważną rolę odgrywają uwarunkowania genetyczne. Sposób dziedziczenia jest niejednorodny. U kobiet,  które wykazują predyspozycję genetyczną, wrażliwe na androgeny mieszki włosowe niektórych okolic ciała są nadmiernie pobudzane bądź hamowane. Poziom androgenów u tych kobiet może być podwyższony lub prawidłowy.

W mechanizmie powstawania łysienia żeńskiego na podłożu androgenowym główną rolę odgrywa dihydrotestosteron – metabolit testosteronu powstający przy udziale 5alfa- reduktazy. Prekursorami testosteronu u kobiet są dihydroepiandrosteron (DHEA) i androstendion, wytwarzane przez korę nadnerczy, natomiast testosteron wytwarzany jest przez jajniki.

Receptory dla androgenów są zlokalizowane między innymi w jądrach komórkowych mieszków włosowych. Należy podkreślić, że mieszki włosowe w różnych okolicach ciała wykazują zmienną wrażliwość na działanie androgenów. Najbardziej podatne na ich działanie są mieszki w okolicy czołowej, gdzie obserwuje się największe przerzedzenie włosów. Natomiast w okolicy potylicy mieszki włosowe nie wykazują wrażliwości na działanie androgenów, dlatego też nie obserwuje się utraty włosów w tej okolicy ani u mężczyzn ani u kobiet z łysieniem androgennym.

Ponadto u kobiet poziom testosteronu jest niższy niż u mężczyzn, dlatego u kobiet nie dochodzi do całkowitego wyłysienia. 5Alfa- reduktaza, enzym odpowiedzialny za konwersję testosteronu do dihydrotestosteronu, znajduje się w komórkach mieszka włosowego. Występują 2 izoenzymy: 5alfa-reduktaza typu1 i typu 2. Proces łysienia u mężczyzn związany jest przede wszystkim z nadmierna aktywnością 5alfa-reduktazy typu 2, natomiast u kobiet za łysienie odpowiedzialne są obydwa enzymy, jednakże z przewagą 5alfa-reduktazy typu1.

Istotną rolę odgrywa również dihydrotestosteron. Hormon ten wpływa  na komórki mieszka włosowego w dwojaki sposób. Przede wszystkim powoduje on miniaturyzację mieszka włosowego, co prowadzi do powstawania włosów coraz krótszych, cieńszych oraz jaśniejszych.

Drugi mechanizm działania dihydrotestosteronu polega na skróceniu czasu trwania fazy anogenu, czyli wzrostu włosa, oraz na wydłużeniu okresu, w którym mieszek włosowy wytwarza nowy włos po utracie włosa telegenowego.

Diagnostyka łysienia typu żeńskiego

Pierwszym etapem w ustaleniu diagnozy jest dokładne badanie podmiotowe z uwzględnieniem przebiegu procesu utraty włosów, czasu trwania, stosowanego leczenia, występowania chorób dermatologicznych, a także innych schorzeń ( endokrynologicznych, ginekologicznych, onkologicznych), które mogą mieć wpływ na wzrost i utratę włosów.

Z badań laboratoryjnych powinno wykonać się poziom hormonów: testosteron, wolny testosteron, DHEA, DHEA-S, LH, FSH  oraz prolaktynę i hormony tarczycy.

Leczenie łysienia typu żeńskiego

Pomimo wielu badań dotyczących cyklu wzrostu włosa i poznania czynników wpływających na jego zahamowanie, nadal  brak jest leku, którego działanie spowodowałoby trwały i satysfakcjonujący efekt terapii łysienia androgenowego.

Leczenie tej dermatozy powinno być uzależnione od stopnia jej zaawansowania oraz od nasilenia i stężenia hormonów androgenowych. Do najczęściej stosowanych metod w leczeniu zachowawczym należy Minoxidil 2 %, suplementy diety głównie Vit. B12 oraz żelazo czy fitoestrogeny.

W ostatnim czasie obiecujące rezultaty uzyskuje się stosują  osocze bogatopłytkowe PRP. Jednak pomimo wielu sposobów w zwalczaniu łysienia, obecnie przeszczep włosów jest jedyną sprawdzoną i godną polecenia metodą leczenia, która zapewnia naturalne oraz trwałe efekty.

• Tweet
• Pin It