Praca zawodowa kobiet a partnerstwo
Polskie społeczeństwo charakteryzuje raczej tradycyjny podział ról płci. Pomimo iż coraz więcej osób jest zwolennikami związków partnerskich, to nadal dominującą formą jest sytuacja gdy to mężczyzna jest głową rodziny, odpowiedzialną za sytuację materialną gospodarstwa domowego. Kobieta natomiast ma za zadanie organizować życie rodzinne, zajmować się domem i opiekować dziećmi. Tradycyjny model rodziny jest bardzo głęboko zakorzeniony w świadomości Polaków i nie zmienia go nawet znaczący zakres uczestnictwa kobiet na rynku pracy.
Polskie społeczeństwo charakteryzuje raczej tradycyjny podział ról płci. Pomimo iż coraz więcej osób jest zwolennikami związków partnerskich, to nadal dominującą formą jest sytuacja gdy to mężczyzna jest głową rodziny, odpowiedzialną za sytuację materialną gospodarstwa domowego. Kobieta natomiast ma za zadanie organizować życie rodzinne, zajmować się domem i opiekować dziećmi. Tradycyjny model rodziny jest bardzo głęboko zakorzeniony w świadomości Polaków i nie zmienia go nawet znaczący zakres uczestnictwa kobiet na rynku pracy.
Badania przeprowadzone na Polakach ewidentnie pokazują, że zakres partnerstwa w związku zależy przede wszystkim od: poziomu wykształcenia, miejsca zamieszkania, wieku oraz uwarunkowań kulturowych, tradycji, wartości, norm i wzorców wyniesionych z domu rodzinnego. Im lepsze wykształcenie, młodszy wiek i większe miasto w którym para żyje, tym mocniejsze prawdopodobieństwo realnego partnerstwa w związku. Dużą rolę we wzajemnym postrzeganiu swoich pozycji przez mężczyznę i kobietę odgrywa również sytuacja materialna i aktywność zawodowa.
Zarówno z badań dotyczących partnerstwa w rodzinie, jak i innych zagadnień związanych z funkcjonowaniem gospodarstwa domowego wynika, że poziom dochodów rodziny wyraźnie zmienia zakres obowiązków poszczególnych jej członków. Relacja między pracą, a życiem rodzinnym widoczna jest szczególnie wyraźnie, kiedy poddaje się analizie wpływ dochodów na kształtowanie się codzienności w gospodarstwie domowym. Zmienia się zakres czasu wolnego poszczególnych osób, podział ról i obowiązków, a także wygląd stosunków wewnątrzrodzinnych. W domach w których pracuje zarówno ojciec jak i matka, ponad połowa mężczyzn wyraża się z uznaniem i akceptacją na temat aktywności zawodowej kobiet. W rodzinach, które cechuje dobra i bardzo dobra sytuacja finansowa, kobiety pracują często ze względu na swoje ambicje i pragnienie zrealizowania się w zawodzie. W takich sytuacjach większą część lub całość obowiązków domowych przejmują osoby oferujące określone usługi jak na przykład sprzątaczki, nauczyciele, kucharki bądź nianie.
W obliczu zagrożenia bezrobociem, praca żon i matek okazała się w wielu sytuacjach niezbędna i pożądana, ponieważ aktywność zawodowa obu rodziców gwarantuje więcej źródeł utrzymania. Akceptacja pracy żony wynika stosunkowo często nie ze zgody na jej rolę jako pracownika, ale z potrzeby jaką wymusza rzeczywistość ekonomiczna i interes rodziny, która potrzebuje środków finansowych. Wielu mężów uważa, że jeżeli zarabiają wystarczająco dużo, to ich żona nie powinna pracować lub czynić to tylko w niepełnym wymiarze. Zdecydowana większość mężczyzn akceptuje aktywność zawodową wybranki pod warunkiem że nie zakłóca to normalnego funkcjonowania rodziny, to znaczy dzieci mają dobrą opiekę, obiad czeka na stole, a skarpetki są zacerowane. Panowie ze średniego i starszego pokolenia, jeżeli pracują zawodowo, to raczej rzadko włączają się do wykonywania prac domowych i sporadycznie pomagają małżonce w jej obowiązkach. Zazwyczaj jest tak nawet wtedy, gdy mężczyzna jest bezrobotny a to kobieta zarabia na dom. Na szczęście dla młodego pokolenia kobiet sytuacja kształtuję się lepiej. Możliwość realizacji własnych ambicji i budowania kariery zawodowej, nie jest aż tak wielkim problemem, ponieważ ich partnerzy, chętniej niż przedstawiciele starszych pokoleń, przejmują obowiązki domowe. Tatusiowie biorą urlopy „macierzyńskie” i wychowawcze, uczą się obsługi pralki a nawet od czasu do czasu przypalą kotleta.
Partnerstwo jest szansą na umocnienie więzi między członkami rodziny, utrwalenie poczucia współzależności, wytworzenie wspólnych celów działania i odpowiedzialności za siebie nawzajem. Obecne trendy w sferze zawodowo – społecznej wydają się świadczyć, że związki partnerskie z upływem lat staną się najczęstszą formą współżycia między kobietą a mężczyzna. Pożyjemy, zobaczymy.
Anna Wroniszewska
Dodaj komentarz