Głóg

Posted on 16 grudnia, 2009 by Małgorzata Przybyłowicz

Głóg jest cenionym środkiem leczniczym o działaniu nasercowym, popularnością dorównującym naparstnicy i jemiole.

Skład i działanie

Głóg (Crataegus laevigata – dwuszyjkowy/Crataegus monogyna – jednoszyjkowy) zawiera flawonoidy (między innymi rutynę, kwercetynę i witeksynę), kwasy fenolowe (chlorogenowy i kawowy), procyjanidy, kwas ursolowy, beta-sisterol, garbniki, cholinę i acetylocholinę oraz sole mineralne (wapń, żelazo, fosfor). W owocach znajdziemy ponadto witaminę C i karotenoidy. Bogaty skład głogu decyduje o jego działaniu:

rozkurczowym,
moczopędnym,
wzmacniającym naczynia krwionośne,
uspokajającym,
przeciwzapalnym,
przeciwbakteryjnym,
antyoksydacyjnym,
przeciwmiażdżycowym.

Wygląd i występowanie

Głóg jest rośliną wieloletnią z rodziny różowatych, rosnącą w Europie, Azji i północnej Afryce. W Polsce głóg możemy spotkać na terenie całego kraju na polanach, brzegach lasów, w zaroślach. Jest również uprawiany jako krzew ozdobny w parkach i ogrodach. Głóg zakwita w maju lub czerwcu, a jego białe bądź różowe kwiaty zebrane są w baldachy. Owoce są ciemnoczerwone, a liście ciemnozielone, z głęboko wciętymi brzegami, przymocowane do łodyg za pomocą długich ogonków. Głóg dwuszyjkowy osiąga wysokość do 4 m, jego owoce posiadają dwie lub trzy pestki, a słupek kwiatowy jest dwuszyjkowy. Natomiast głóg jednoszyjkowy dorasta do 8 m, posiada jednopestkowe owoce i jednoszyjkowy słupek kwiatowy. Obydwie odmiany wykazują jednakowe właściwości lecznicze. Głóg jest rośliną nektarodajną.

Surowiec leczniczy

Surowcem leczniczym są kwiatostany wraz z otaczającymi je liśćmi oraz owoce głogu. Kwiatostany zbieramy na początku okresu kwitnienia i suszymy, wieszając w przewiewnym miejscu. Owoce natomiast należy zebrać jesienią, kiedy są w pełni dojrzałe. Suszymy je w piekarniku w temperaturze do 35°C.

Zastosowanie wewnętrzne

Głóg ceniony jest przede wszystkim za dobroczynny wpływ na układ krążenia – rozszerza i wzmacnia naczynia krwionośne, zwiększa siłę skurczu serca oraz zmniejsza poziom „złego” cholesterolu. Wyciągi z głogu obniżają ciśnienie krwi oraz ułatwiają dopływ tlenu do serca i innych narządów. Działają łagodnie uspokajająco – zmniejszają palpitacje serca na tle nerwowym. Takie właściwości decydują o stosowaniu głogu w przypadku nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, zaburzeń rytmu serca i miażdżycy. Warto wiedzieć, że przy schorzeniach układu krążenia większą skuteczność wykazują wyciągi alkoholowe. Głóg zalecany jest również przy infekcjach dróg moczowych, chorobach reumatycznych i skąpomoczu, a także przy niestrawności.

HERBATKA MIESZANA WZMACNIAJĄCA SERCE
Zmieszać po 1 łyżeczce suszonych liści głogu i kwiatu arniki oraz 1/2 łyżeczki melisy. Mieszankę zalać 1 filiżanką wrzącej wody. Zaparzać przez 10 minut i przecedzić. Pić 2 filiżanki dziennie.

„Domowe leki ziołowe” Anne Iburg

Napar z głogu

2 łyżki suszonych kwiatów lub owoców zalewamy 2 szklankami wrzątku i parzymy pod przykryciem 20 minut. ½ szklanki naparu pijemy 3-4 razy dziennie.

Odwar z owoców głogu

Łyżeczkę suszonych owoców zalewamy szklanką letniej wody, podgrzewamy i gotujemy pod przykryciem 3-5 minut. Szklankę świeżo przygotowanego odwaru pijemy 2-3 razy dziennie.

Nalewka z głogu

Pół szklanki kwiatów lub owoców głogu należy zalać 500 ml wódki i odstawić na 2 tygodnie. Po tym czasie filtrujemy nalewkę i przechowujemy w ciemnym miejscu. Łyżkę nalewki stosujemy 3-4 razy dziennie.

Bezpieczeństwo stosowania

Nie zaobserwowano skutków ubocznych przy stosowaniu wyciągów z głogu zgodnie z zaleceniami. Opinii lekarza należy jednak zasięgnąć w przypadku przyjmowania leków nasercowych oraz, ze względu na działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie, ciąży.