Glistnik jaskółcze ziele

Posted on 23 listopada, 2009 by Małgorzata Przybyłowicz

Glistnik jaskółcze ziele to z jednej strony roślina silnie trująca, z drugiej natomiast – niezwykle cenny surowiec leczniczy stosowany w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, a także składnik leków przeciwnowotworowych i antywirusowych.

Skład i działanie

Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus) zawiera przede wszystkim alkaloidy, wśród których największą rolę w kształtowaniu leczniczych właściwości rośliny mają: chelidonina, berberyna i sangwinaryna, zaliczane do alkaloidów izochinolinowych. Chelidonina ma działanie rozkurczowe oraz obniża ciśnienie krwi. Sangwinaryna pobudza wydzielanie żółci, działa rozkurczowo oraz lekko narkotycznie. Przeciwzapalne właściwości posiada natomiast berberyna. Alkaloidy zawarte w glistniku mają ponadto silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, a także hamują rozwój pierwotniaków. Badania potwierdzają przeciwnowotworową aktywność wyciągów z glistnika[1], uwarunkowaną w głównej mierze obecnością związków z grupy alkaloidów oraz białka lektyny[2]. Zioło zawiera również flawonoidy, kwasy fenolowe (między innymi kwas kawowy), olejek lotny.

Surowiec leczniczy

Surowcem leczniczym jest ziele glistnika oraz jego sok. Rzadziej stosowany jest korzeń rośliny.

Zastosowanie wewnętrzne

Wewnętrzne zastosowanie glistnika obejmuje przede wszystkim leczenie schorzeń wątroby i woreczka żółciowego, takich jak: kolka wątrobowa, kamica żółciowa, zapalenie i stany skurczowe dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Stosowany w odpowiedniej ilości ma działanie hepatoprotekcyjne, jednak w nadmiarze może uszkadzać wątrobę. Glistnik jest pomocny przy kolkach jelitowych i wzdęciach oraz bólach menstruacyjnych, należy jednak zachować ostrożność, gdyż może zwiększać krwawienie. Zioło obniża ciśnienie krwi oraz działa łagodnie uspokajająco. W połączeniu z innymi ziołami glistnik wykorzystywany jest w leczeniu kaszlu oraz kamicy moczowej.

Zastosowanie zewnętrzne

Glistnik stosowany jest w celu usunięcia brodawek, a także jako środek leczniczy przy trudno gojących się ranach, grzybicy, opryszczce, owrzodzeniach, hemoroidach oraz łuszczycy.

Nalewka na brodawki

10 g świeżego ziela glistnika zalewamy 250 ml octu winnego i odstawiamy na miesiąc, wstrząsając co 2-3 dni. Nierozcieńczony płyn nakładamy na brodawkę 2 razy dziennie.

Odwar z glistnika

Pół łyżki suszonego ziela zalewamy szklanką letniej wody, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy 2 minuty. Następnie odstawiamy na 20 minut i po odcedzeniu pijemy 1 łyżkę odwaru 2-3 razy dziennie.

Nalewka z glistnika

100 g świeżego ziela zalewamy 500 ml spirytusu i odstawiamy na tydzień. Nalewkę stosujemy, rozcieńczając 10 kropli w 100 ml wody. Pijemy 2-3 razy dziennie.

Bezpieczeństwo stosowania

Doustne stosowanie preparatów z glistnikiem musi być poprzedzone konsultacją lekarską, gdyż zioło to ma działanie trujące, a jego nadmierne spożycie prowadzi do wymiotów, bólu żołądka, podrażnienia śluzówki jamy ustnej, a nawet uszkodzenia wzroku i wątroby. Przeciwwskazaniami do stosowania glistnika jest jaskra, ostry nieżyt żołądka i jelit oraz ciąża – alkaloidy zawarte w roślinie pobudzają skurcze macicy. W przypadku stosowania zewnętrznego należy uważać, aby sok z glistnika nie miał kontaktu z oczami. U niektórych osób może wywoływać reakcję alergiczną skóry.