Apiterapia
Ul można z powodzeniem uznać za fabrykę substancji o niezwykle wszechstronnych właściwościach zdrowotnych.
Historia apiterapii
Apiterapia należy do najdłużej stosowanych terapii naturalnych – najstarsze dowody świadczące o stosowaniu miodu jako środka leczniczego, a mianowicie malowidło skalne w Cuevas de la Avena w Walencji, mają 20 tys. lat. Produkty pszczele powszechnie stosowano w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji, a ich właściwości wykorzystywano w leczeniu między innymi ran, owrzodzeń, chorób wątroby. W starożytnym Egipcie propolis stanowił surowiec do balsamowania zwłok, a dzbany pełne miodu umieszczane były w grobowcach razem ze zmarłymi. Współcześnie apiterapia odzyskuje swoją popularność po chwilowym zapomnieniu, którego przyczyną było upowszechnienie antybiotyków.
Produkty lecznicze
Do produktów pszczelich stosowanych w apiterapii zalicza się:
- miód
- propolis
- jad pszczeli
- mleczko pszczele
- wosk pszczeli
- pyłek kwiatowy i pierzga
- Miód
Miód wytwarzany jest przez pszczoły z nektaru roślin bądź ze spadzi, czyli soku roślinnego , który ulega przetworzeniu przez owady (głównie mszyce). Wyróżnia się więc miody nektarowe i spadziowe. Miód dodawany do gorącej herbaty traci większość swoich właściwości. Z dobroczynnego działania miodu skorzystamy rozpuszczając go w letniej wodzie i pozostawiając na całą noc.
Propolis
Propolis, nazywany również kitem pszczelim, wytwarzany jest przez pszczoły z żywic drzew, a w ulu stosowany jest między innymi do pokrywania jego ścian w celu ochrony przed bakteriami, grzybami, wirusami i drobnoustrojami, np. gronkowcem.
Jad pszczeli
Leczenie jadem pszczelim określane jest jako apitoksynoterapia, a jej głównym celem jest uśmierzanie bólu. Terapia musi być prowadzona pod kontrolą lekarza, a przed jej rozpoczęciem należy się upewnić, że dana osoba nie jest uczulona na jad pszczeli. W apitoksynoterapii wykonuje się kontrolowane użądlenia bądź stosuje się jad w postaci maści, zastrzyków czy inhalacji.
Mleczko pszczele
Mleczko pszczele wytwarzane jest w gruczołach gardzielowych pszczół-robotnic. Charakteryzuje się zawartością bardzo wielu składników odżywczych.
Wosk pszczeli
Wosk jest wykorzystywany przez pszczoły do produkcji plastrów. Proces jego powstawania jest dość skomplikowany – wosk powstaje w gruczołach workowych zlokalizowanych na brzusznej stronie owada, następnie transportowany jest kanalikami na powierzchnię pancerza pszczoły, gdzie przyjmuje postać łusek. Do otrzymania 1 kg wosku potrzeba aż 1 milion takich łusek. W lecznictwie i kosmetyce wosk stosowany jest wyłącznie zewnętrznie.
Pyłek kwiatowy i pierzga
Pierzga wytwarzana jest z pyłku kwiatowego, który poddawany jest działaniu substancji ślinowych pszczół. Po złożeniu w ulu pyłek ulega fermentacji mlekowej. Pierzga, podobnie jak mleczko pszczele, wyróżnia się wysoką wartością odżywczą.
Wskazania
Zakres zdrowotnego oddziaływania produktów pszczelich jest niezwykle szeroki. Główne wskazania do apiterapii to:
- osłabienie fizyczne i psychiczne, stres, depresja
- choroby układu pokarmowego – wrzody żołądka i dwunastnicy, niedożywienie i brak apetytu, biegunki, zaparcia, stany zapalne żołądka i wątroby
- choroby układu krążenia – miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, stany zapalne żył, choroba niedokrwienna serca, anemia
- choroby układu oddechowego i przeziębienia – zapalenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, astma (należy jednak zachować ostrożność, gdyż mleczko pszczele może pobudzać ataki astmy)
- choroby dermatologiczne – grzybice, owrzodzenia, odleżyny, oparzenia, trudno gojące się rany, egzemy, stany zapalne skóry, opryszczka, łuszczyca
- choroby ginekologiczne – zapalenie pochwy i szyjki macicy
- choroby reumatyczne
- choroby układu moczowo-płciowego – stany zapalne dróg moczowych i nerek, schorzenia prostaty
Przeciwwskazania
Produkty pszczele są silnymi alergenami, dlatego też terapia musi być prowadzona przez specjalistę.
Małgorzata Przybyłowicz
Dodaj komentarz