Ogórecznik lekarski
Ogórecznik lekarski swoją nazwę zawdzięcza aromatowi ogórka, który posiadają liście ziela – z tego względu stosowany jest jako kuchenna przyprawa. Ogórecznik zawiera ponadto szereg odżywczych składników, które mają korzystny wpływ na zdrowie i urodę.
Skład
Ogórecznik lekarski (Borago officinalis) zawiera krzemionkę, garbniki, flawonoidy, związki śluzowe, witaminę C, nienasycone kwasy tłuszczowe, kwas jabłkowy i cytrynowy, magnez, żelazo, miedź, cynk, a także saponiny i cholinę. Saponiny są związkami o działaniu moczopędnym, przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym, a także pobudzają wydzielanie śluzu, żółci i soku żołądkowego i obniżają poziom „złego” cholesterolu. Cholina odgrywa istotną rolę w metabolizmie tłuszczów oraz warunkuje prawidłowy rozwój i funkcjonowanie układu nerwowego – w procesie przemiany materii wytwarzany jest z niej neuroprzekaźnik acetylocholina.
Surowiec leczniczy
W lecznictwie wykorzystywane jest ziele oraz olej, otrzymywany z nasion ogórecznika. Jako przyprawa kuchenna stosowane są liście i świeże kwiaty, natomiast w kosmetyce – olej.
Kurczak z ogórecznikiem
weź:
– 2 kurze piersi
– główkę sałaty lodowej
– 2 garści kiełków słonecznika
– pęczek listków ogórecznika
– garść kwiatów macierzanki
– sos winegret
Mięso pokrój w pasy i zgrilluj. Sałatę umyj, osusz i podziel na małe cząstki, posyp kiełkami i posiekanymi listkami ogórecznika. Polej sosem i posyp kwiatkami.
„Weranda Country” NR 4 (8) czerwiec/lipiec 2009 Monika Grzybowska
Zastosowanie wewnętrzne ogórecznika
Wewnętrznie powinien być stosowany tylko olej, gdyż ziele zawiera toksyczne alkaloidy pirolizydynowe (mogą uszkadzać wątrobę). W procesie tłoczenia związki te nie przechodzą do oleju. Ogórecznik lekarski zalecany jest przy stanach zapalnych dróg moczowych i przewodu pokarmowego, a także przy nieżytach górnych dróg oddechowych. Jest również pomocny w profilaktyce przeciwmiażdżycowej oraz przy zaburzeniach przemiany materii – wspomaga usuwanie toksyn z organizmu. Ze względu na zawartość krzemionki i cynku, ogórecznik zalecany jest również w przypadku nadmiernego wypadania włosów oraz łamliwości paznokci.
Zastosowanie zewnętrzne ogórecznika
Zewnętrznie można stosować zarówno olej, jak i ziele ogórecznika. Przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i przeciwgrzybicze działanie ogórecznika wykorzystywane jest przy leczeniu owrzodzeń, chorób skóry, trudno gojących się ran, oparzeń słonecznych. Ogórecznik stosowany jest również w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, przy kaszlu i chrypce.
Olej z ogórecznika w kosmetyce
Olej zalecany jest do pielęgnacji cery wrażliwej, dojrzałej i suchej. Ma również działanie ujędrniające, zwiększające elastyczność, a więc przeciwzmarszczkowe, a także lekko złuszczające, dzięki zawartości kwasu cytrynowego i jabłkowego. Olej znajduje zastosowanie w leczeniu dolegliwości skórnych – trądziku, łojotokowego zapalenia skóry, oparzeń słonecznych.
Przeciwwskazania do stosowania ogorecznika lekarskiego
Ostrożność powinny zachować osoby stosujące niesteroidowe leki przeciwzapalne, gdyż ogórecznik może wzmagać ich działanie. Spożywany w nadmiernych ilościach może powodować nudności, obniżenie ciśnienia krwi, a także może działać przeczyszczająco.
Małgorzata Przybyłowicz
Dodaj komentarz