Nawłoć pospolita

Posted on 16 listopada, 2009 by Małgorzata Przybyłowicz

Nawłoć należy do najskuteczniejszych ziołowych środków leczniczych stosowanych w medycynie naturalnej, w stanach zapalnych pęcherza i dróg moczowych.

Skład i działanie

Ziele nawłoci pospolitej (Solidago virgaurea) zawiera flawonoidy (głównie rutynę i kwercetynę), saponiny triterpenowe, olejek eteryczny z seskwiterpenami, substancje śluzowe, garbniki, kwasy ograniczne. Rutyna uszczelnia naczynia krwionośne, kwercetyna natomiast ma właściwości przeciwzakrzepowe i przeciwzapalne. Stany zapalne łagodzą również seskwiterpeny, garbniki i substancje śluzowe. Moczopędne działanie nawłoci warunkują flawonoidy i saponiny, które wraz z garbnikami decydują o przeciwbakteryjnych właściwościach zioła.

Surowiec leczniczy

Surowcem leczniczym jest ziele nawłoci.

Zastosowanie wewnętrzne

Wskazaniami do stosowania nawłoci są stany zapalne pęcherza i dróg moczowych, kamica moczowa, skaza moczanowa, choroby reumatyczne. Zioło łagodnie obniża ciśnienie krwi, a także ogranicza nadmierną fermentację jelitową oraz zmniejsza niewielkie krwawienia przewodu pokarmowego. Nawłoć jest zalecana jako środek odtruwający, a więc wspomagający usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii. Ponadto przeprowadzone na myszach badania wskazują na antynowotworowe działanie wyciągu z nawłoci w przypadku raka prostaty[1].

Zastosowanie zewnętrzne

Napar z nawłoci może być stosowany w postaci płukanek przy stanach zapalnych jamy ustnej i gardła oraz do nasiadówek przy zapaleniu pochwy i sromu. Przemywanie skóry naparem zmniejsza trądzik, łagodzi świąd, przyspiesza gojenie się ran, oparzeń i owrzodzeń.

Napar z nawłoci

Łyżkę ziela nawłoci zalewamy szklanką wrzącej wody i odstawiamy pod przykryciem na 15-20 minut. 1/3 szklanki naparu pijemy 3 razy dziennie.

Bezpieczeństwo stosowania

Nawłoci nie należy stosować w przypadku niewydolności serca i nerek. Stosowanie u dzieci, kobiet w ciąży i karmiących powinno być poprzedzone konsultacją lekarską.