Melisa lekarska
Melisa lekarska jest nie tylko skutecznym panaceum na różnorodne dolegliwości, ale i zajmuje ważne miejsce wśród przypraw kuchennych, dzięki przyjemnemu cytrynowemu aromatowi.
Pochodzenie melisy
Melisa lekarska (Melissa officinalis) pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, a jej lecznicze właściwości były powszechnie znane już w starożytności. Melisę szczególnie upodobali sobie starożytni pszczelarze, którzy, wykorzystując zachęcający aromat rośliny, zwabiali pszczoły do uli. Stąd też pochodzi nazwa rośliny – w języku greckim „melissa” znaczy „pszczoła”. Obecnie popularna jest uprawa melisy w przydomowych ogródkach.
Miododajna melisa
„Nazwa melissa oznacza w języku greckim pszczołę miodną, sama roślina ma zaś właściwości miododajne i warto ją sadzić w sąsiedztwie pasieki.”
„Atlas ziół” Emilia Grzędzicka
Melisę łatwo jest uprawiać w ogrodzie lub pojemnikach na słonecznym stanowisku. Ze świeżo zerwanych liści można latem przygotować orzeźwiającą herbatkę. Można sporządzić herbatę mrożoną przez zmieszanie herbatki z melisy z czarną herbatą i kostkami lodu.
„Domowe leki ziołowe” Anne Iburg
Melisa – Pogromca stresu
Melisa jest najbardziej znanym ziołowym lekiem na zaburzenia związane ze stresem i nadmierną nerwowością. Stanowi podstawowy składnik ziołowych preparatów, zalecana jest również w postaci naparów, a nawet kąpieli. Uspokajające właściwości melisy wynikają w głównej mierze z zawartości olejku eterycznego, dlatego też zalecane jest przykrywanie filiżanki z parzoną herbatą, aby olejek ten się nie ulotnił. Melisa łagodzi napięcie nerwowe i przeciwdziała wszelkim dolegliwościom fizjologicznym z nim związanym – działa rozkurczowo na żołądek i jelita, łagodzi bóle głowy, zwalnia zbyt szybkie tempo bicia serca (palpitacje).
Melisa na dolegliwości układu pokarmowego
Melisa pobudza wydzielanie soku żołądkowego oraz żółci, zalecana jest więc przy dolegliwościach ze strony układu pokarmowego – żołądka, jelit, trzustki.
Działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne melisy
Melisa to nie tylko lek łagodzący napięcie nerwowe, ale i przeciwdziałający zakażeniom wirusowym i bakteryjnym, dzięki zawartości taniny oraz kwasu fenolowego. Maści z wyciągiem z melisy skutecznie walczą z uciążliwym wirusem opryszczki (Herpes simplex)[1].
Melisa – antyutleniacz
Przeciwnowotworowe działanie melisy wynika ze znacznej zawartości polifenoli, a więc jednych z najsilniejszych substancji antyoksydacyjnych. Pod względem skuteczności działania melisa dorównuje nawet zielonej herbacie.
Inne zastosowania wewnętrzne melisy
Do dolegliwości, przy których skuteczna jest melisa zalicza się również:
- Bóle menstruacyjne
- Nadczynność tarczycy
- Gorączka
Obecnie trwają badania nad wykorzystaniem wyciągu z liści melisy w leczeniu choroby Alzheimera, zioło bowiem korzystnie oddziałuje na procesy uczenia się i zapamiętywania [2].
Zastosowanie zewnętrzne melisy
Zewnętrzne zastosowanie melisy polega na działaniu oczyszczającym, odświeżającym i ściągającym na skórę, łagodzącym przy ukąszeniach oraz regulującym pracę gruczołów łojowych przy włosach przetłuszczających się.
MELISOWA KĄPIEL
„10 łyżek stołowych liści melisy zagotować w 1 litrze wody. Odstawić do naciągnięcia na 10 minut i przecedzić. Odwar dodać do wody do kąpieli i kąpać się 10-20 minut.”
„Domowe leki ziołowe” Anne Iburg
Napar z melisy
Do sporządzania naparów czy parówek wykorzystać można zarówno gotową do zaparzenia melisę w torebkach bądź w postaci wysuszonych liści. 1,5 łyżki liści melisy bądź 1-2 torebki zalewamy wrzątkiem, przykrywamy i odstawiamy na około 10 minut. Napar taki należy pić 2-3 razy dziennie, aby działanie było skuteczne. Napar możemy stosować również zewnętrznie do przecierania skóry.
Parówka z melisy
Przed wykonaniem parówki najlepiej jest poświęcić kilka minut na dokładne oczyszczenie twarzy, co ułatwi działanie zioła. W tym celu warto wykonać dokładny peeling. W garnku lub miednicy zaparzamy melisę (z co najmniej 3 torebek), nakrywamy głowę ręcznikiem i nachylamy się nad naparem. Parówek muszą jednak unikać osoby z cerą naczynkową.
Nalewka na winie z melisy
W celu sporządzenia nalewki około 50 g liści melisy zalewamy 3 szklankami białego wina i odstawiamy na kilka dni. Po 4-5 dniach odcedzamy nalewkę i przelewamy do szklanej butelki.
Zbiór melisy
Do suszenia zbieramy całe ziele przed albo na początku kwitnienia, czyli z reguły w czerwcu, drugi raz w sierpniu. Można suszyć całe rośliny lub też po oberwaniu same liście, jako bardziej cenny surowiec. Suszymy w miejscu zacienionym i przewiewnym, nie ugniatając roślin, ponieważ ziele łatwo się zaparza i czernieje.
„Działkowiec” 11/08, dr Barbara Frąszczak
Melisa w kuchni
Liście melisy – zarówno świeże, jak i suszone – to także doskonały dodatek do potraw, zwłaszcza do sałatek i zup. Nadają potrawie cytrynowy aromat.
Melisa w ogrodzie
„Z dziwnych przyczyn wiele ziół ma cytrynowy zapach, a melisa chyba najsilniejszy z nich. Powinna jednak znaleźć miejsce w każdym ogrodzie również z innego powodu. Jej pstrolistna odmiana jest w okresie wiosny najpiękniejsza ze wszystkich roślin zielarskich.”
„Zioła” Stefan Buczacki
[1] http://medherb.com/Materia_Medica/Melissa_-_Topical_Treatment_for_Herpes_Simplex_Virus.htm
[2] http://www.alzheimers.org.uk/site/scripts/documents_info.php?categoryID=200284&documentID=63
http://www.alzheimers.org.uk/site/scripts/documents_info.php?documentID=595
Małgorzata Przybyłowicz
Dodaj komentarz