Kminek zwyczajny
Kminek
Drobne nasiona kminku cenione są zarówno w kuchni jako dodatek do potraw, jak i w lecznictwie jako skuteczny środek wiatropędny. Łagodzenie wzdęć to jednak tylko jedno z wielu zastosowań kminku zwyczajnego.
Skład i działanie kminku
Nasiona kminku zwyczajnego (Carum carvi) zawierają olejek eteryczny, garbniki, flawonoidy, kumaryny i olej tłusty. Z grupy kumaryn w kminku występuje między innymi skopoletyna o działaniu antyoksydacyjnym, przeciwzapalnym i rozszerzającym naczynia krwionośne. Nasiona zawierają również kwas kawowy o działaniu przeciwmiażdżycowym, przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym. Olejek eteryczny zawiera znaczne ilości karwonu o działaniu przeciwbakteryjnym i rozkurczowym oraz limonenu, który ma działanie antyoksydacyjne. Skład kminku decyduje o jego działaniu:
- Rozkurczowym
- Wiatropędnym
- Moczopędnym
- Żółciopędnym
- Przeciwzapalnym
- Napotnym
- Przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym i przeciwgrzybiczym
- Wykrztuśnym
- Przeciwmiażdżycowym
- Pobudzającym laktację w okresie karmienia piersią
Surowiec leczniczy
Surowcem leczniczym są nasiona (owoce) kminku. Rzadziej stosowane jest ziele. Nasiona są również popularną przyprawą kuchenną.
Zastosowanie wewnętrzne kminku
Kminek stosowany jest w przypadku wzdęć, kolek jelitowych, braku apetytu, zaburzeń trawiennych, zaparć i biegunek. Pomocny jest również przy infekcjach dróg moczowych, zapaleniu oskrzeli, stanach zapalnych gardła i jamy ustnej. Kminek łagodzi skurcze menstruacyjne oraz pobudza laktację u karmiących kobiet.
Zastosowanie zewnętrzne kminku
Kminek zalecany jest przy bakteryjnych i grzybiczych chorobach skóry. W tym celu należy przemywać chore miejsca naparem z nasion kminku bądź sporządzać kąpiele z dodatkiem olejku kminkowego.
Kminek zwyczajny
„Ludziom towarzyszy od dawna, przyjmuje się niemal wszędzie, nikt już nawet nie docieka, skąd pochodzi. Lekarze cenili jego właściwości moczopędne – kucharze zapachowe. Silny aromat maskował nawet to, że potrawa była cokolwiek nieświeża. Dlatego stał się dodatkiem do pleśniowych serów. Zachwycił Szekspira, który danie z kminku uwiecznił w „Henryku IV””
„Podróże ze smakiem” Anna Kwiatkowska, Tomasz Rudomino
Olejek kminkowy
Olejek kminkowy zalecany jest w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych (przede wszystkim przy wzdęciach, niestrawności i nudnościach), bólach głowy, zapaleniu górnych dróg oddechowych. W przypadku dolegliwości układu pokarmowego należy spożywać kilka kropli olejku dziennie, przy kaszlu natomiast zalecane są inhalacje. Olejek dodany do kąpieli łagodzi zmęczenie, bóle głowy oraz stany zapalne skóry.
Napar z nasion kminku
Łyżeczkę zmielonych nasion kminku zalewamy szklanką wrzątku i parzymy pod przykryciem przez około 15 minut. Następnie odcedzamy napar i pijemy ½ szklanki 2 razy dziennie.
Nasiona kminku
Nasiona kminku można spożywać również samodzielnie bez sporządzania naparu. ½ łyżeczki rozdrobnionych owoców spożywamy po posiłku, popijając wodą. Nasiona można dodawać również do potraw.
Przeciwwskazania do stosowania kminku
Kminek rozszerza naczynia krwionośne, co może prowadzić do pobudzenia krwawienia – jego spożywanie powinny więc ograniczyć kobiety, u których występują obfite menstruacje. Olejku kminkowego nie należy stosować u niemowląt i małych dzieci. Spożywanie kminku powinny ograniczyć również kobiety w ciąży. Kminek może wywoływać podrażnienie skóry ze względu na zawartość fotouczulającego umbeliferonu.
Małgorzata Przybyłowicz
Dodaj komentarz