Jemioła pospolita

Posted on 15 grudnia, 2009 by Małgorzata Przybyłowicz

W starożytności jemioła uważana była za roślinę magiczną, co wynikało zarówno z jej leczniczych właściwości, jak i wiary w magiczne działanie – jemioła miała odpędzać demony. Współcześnie jest popularnym ziołowym środkiem stosowanym przy nadciśnieniu.

Jemioła – skład i działanie

Jemioła pospolita (Viscum album) zawiera flawonoidy (głównie kwercetynę), kwas kawowy, kwas ursolowy, cholinę, lektyny, wiskotoksyny, sole mineralne (potas, magnez, wapń), fitosterole i związki śluzowe. Wyciągi z jemioły wykazują działanie:

obniżające ciśnienie krwi,
wzmacniające naczynia krwionośne,
zwiększające krzepliwość krwi,
rozkurczowe,
uspokajające,
przeciwzapalne,
moczopędne,
żółciopędne.

Uważa się również, że substancje zawarte w jemiole (lektyny i wiskotoksyny) mają właściwości cytotoksyczne i przeciwnowotworowe. Wyciągi z zioła często włączane są do leczenia nowotworów, jednak ich działanie wciąż nie zostało jednoznacznie potwierdzone [1].

Wygląd i występowanie jemioły

Jemioła jest rośliną wieloletnią z rodziny jemiołowatych, rosnącą w Europie i Azji. Jest półpasożytem – wodę ze składnikami mineralnymi pobiera od drzewa. W Polsce najczęściej można ją spotkać na drzewach liściastych (między innymi na topoli, brzozie, jabłoni i wiązie), ale pasożytuje również na drzewach iglastych (między innymi na sośnie i świerku). Łodyga jemioły osiąga do 80-100 cm długości, rozgałęzia się widlasto. Liście są grube, zrośnięte po 2 lub 3 na szczytach pędów, gdzie znajdują się niewielkie kwiaty. Białe, okrągłe owoce jemioły dojrzewają późną jesienią i utrzymują się całą zimę.

Jemioła – surowiec leczniczy

Surowcem leczniczym jest ziele jemioły, czyli młode pędy, znacznie rzadziej owoce. Pędy należy pozyskiwać od lutego do kwietnia. Ziele pozbawione owoców suszymy w piekarniku o temperaturze do 25°C. Należy pamiętać, że w wysokiej temperaturze jemioła traci wiele cennych substancji. Z tego też powodu zaleca się sporządzanie zimnych wyciągów z zioła (macerat, nalewka, wino).

Zastosowanie wewnętrzne jemioły

Wyciągi z jemioły stosowane są przy nadciśnieniu tętniczym, miażdżycy oraz kołataniach serca na tle nerwowym. Zioło zalecane jest przy nadmiernych krwawieniach menstruacyjnych i krwotokach z nosa. Łagodnie uspokaja, zmniejsza stany lękowe i napięcie nerwowe. Wspomaga leczenie stanów zapalnych nerek i dróg moczowych oraz chorób pęcherzyka żółciowego.

Zastosowanie zewnętrzne jemioły

Jemioła stosowana jest, choć bardzo rzadko, przy łuszczycy, chorobach alergicznych, oparzeniach.

Macerat z jemioły

3 łyżki surowca zalewamy 2 szklankami letniej przegotowanej wody i odstawiamy pod przykryciem na 6-8 godzin. ½ szklanki odcedzonego maceratu pijemy 3-4 razy dziennie.

Nalewka z jemioły

Pół szklanki suszonego ziela zalewamy 400 ml wódki i odstawiamy na 2 tygodnie. Pijemy 2-3 razy dziennie łyżkę przefiltrowanej nalewki rozcieńczonej w 50 ml wody.

Wino z jemioły

4-5 łyżek świeżego ziela należy zalać litrem białego wina i odstawić na 10 dni. Wino filtrujemy i pijemy 50 ml 2 razy dziennie.

Bezpieczeństwo stosowania jemioły

Przekroczenie zalecanych dawek jemioły może prowadzić do wymiotów, biegunek, a nawet drgawek. Nie należy spożywać świeżych owoców rośliny. Stosowanie wyciągów z jemioły powinno być poprzedzone konsultacją lekarską, przede wszystkim w przypadku ciąży oraz stosowania leków na nadciśnienie.