Gdy pies ma robaki

Posted on 5 sierpnia, 2013 by Jacek Narożniak

Wewnętrzne pasożyty psów, popularnie zwane robakami, żyją w przewodzie pokarmowym naszych pupili, odżywiając się jego treścią. Zarażenie się nimi jest szczególnie groźne w przypadku szczeniąt.

Silna inwazja tych pasożytów może skutkować niedożywieniem, a w konsekwencji zahamowaniem wzrostu i osłabieniem odporności. W skrajnych przypadkach prowadzi do śmierci. Dlatego robaki u psów trzeba bezwzględnie zwalczać.

Jakie robaki mogą zaatakować nasze psy?
Psy zarażają się najczęściej glistami i tasiemcami.

Glista psia (Toxocara canis)

Glisty psie zaliczamy do nicieni. Te obłe robaki mogą osiągać długość nawet do 18 cm. Dojrzałe formy żyją w jelicie cienkim psa, natomiast larwy wędrują po całym organizmie. Na atak glist najbardziej narażone są szczenięta.

Badania wykazały, że częstotliwość zarażenia się glistami u szczeniąt do 3 miesiąca życia wynosi aż 60%, u psiaków między 3 a 12 miesiącem 24,3%, u psów dorosłych zaś tylko 5,4%.

Nasze psy mogą zarażać się glistami już w życiu płodowym, ponieważ wędrujące po organizmie ciężarnej suki larwy tych pasożytów przedostają się również do łożyska, a za jego pośrednictwem do organizmów płodów. Larwy trafiają również do gruczołów mlekowych i mleka, którym matka karmi szczenięta.

Dorosłe psy zarażają się wyłącznie, gdy zjedzą jaja glity. W przewodzie pokarmowym wylęgają się z nich larwy, które przenikają do żyły wrotnej. Następnie wraz z krwią trafiają do wątroby, potem do serca, stąd tętnicą płucną do płuc, by poprzez pęcherzyki płucne, oskrzela i gardło trafić do przełyku i tą drogą wrócić, już jako dojrzałe glisty, z powrotem do jelita cienkiego.

Dojrzała samica glisty składa nawet do 50 tysięcy jaj dziennie, które są wydalane z kałem. Jaja są bardzo odporne na warunki zewnętrzne i mogą przetrwać do kilku lat.

Tasiemiec psi (Dipylidium caninum)

Zaliczany do płazińców tasiemiec psi ma postać długiej płaskiej i cienkiej wstążki, podzielonej poprzecznie na liczne człony. Występuje pospolicie na całym świecie. W Polsce zaraża nie nim około 10 – 51% psów.

Tasiemce są obojnakami – w każdym członie tych pasożytów znajdują się zarówno męskie, jak i żeńskie narządy rozrodcze. Dojrzałe, końcowe człony, wypełnione jajami, odrywają się od ciała pasożyta i są wydalane z kałem. Mają również zdolność samodzielnego ruchu i mogą wypełzać z odbytu.

Do dalszego ich rozwoju potrzebny jest tak zwany żywiciel pośredni, którym w tym przypadku jest pchła. W jej organizmie z jaj wylęgają się larwy tasiemca, którymi pchła zaraża swego żywiciela. Poprzez krew larwy tasiemca docierają do przewodu pokarmowego. Tam tasiemiec przyczepia się do ścianek jelita. Po 2 – 3 tygodniach od chwili zarażenia pies wydala już dojrzałe człony tasiemca.

Objawy zakażenia robakami u psów
Niestety objawy zakażenia robakami są niespecyficzne i mogą występować również w przypadku innych chorób.

Zarobaczony pies może „saneczkować”, czyli ciągnąć zadem po ziemi. Wydostające się z odbytu larwy glist lub człony tasiemca powodują swędzenie, które zwierzak chce w ten sposób złagodzić. Zakażone glistami szczenięta mają często wzdęty brzuch.

Najlepszą metodą wykrycia robaków jest zbadanie kału psa, w którym znajdują się larwy glist lub człony tasiemca. Czasami można je zobaczyć gołym okiem, ale można również oddać kał do badania.

Jak pozbyć się robaków u psa?
W przypadku podejrzenia lub stwierdzenia obecności robaków u psa, lekarz weterynarii przepisze odpowiednie leki. Jeśli potrafimy, możemy je podać zwierzęciu sami, jeśli nie – zrobi to weterynarz.

Psa powinno się zresztą odrobaczać profilaktycznie, przynajmniej dwa razy do roku. Robi się to również przed każdym szczepieniem, ponieważ obecność pasożytów osłabia działanie szczepionek.

W walce z tasiemcem bardzo ważna jest również ochrona psa przed pchłami, które są nosicielami larw tych pasożytów. Należy zatem regularnie stosować preparaty przeciw pchłom, które dostępne są niemal w każdym sklepie zoologicznym.

• Tweet
• Pin It